ดึกลับดับแสงแอบแฝงในฟ้าราตรี ส่งกลิ่นอบอวนป่วนในหัวใจให้เกินข่มตา ขาวราวดวงเดือนเลื่อนลอยกันลงมา จากบนนภากลายเป็นดอกไม้ราตรี กลิ่นหวนชวนหอมลอยหายไปไกลแสนไกล ดั่งดวงดอกไม้เจ้าส่งสายใยถึงใครอีกคน ที่ลับลาไปทิ้งให้ราตรีหม่น ดุจดังหัวใจของคนที่เด็ดเจ้ามา
